مجالِ باز کردنِ مجراهای مختلف در ذهن، و مواجهه ی آگاهی و تجربه با کنش ها و چالش های متفاوت ..

تنها، تنها که باشی بواسطه سایه ات هم می توانی به کشف واقعیت های زیادی در ذهنت نائل شوی.

اما حقیقت داستان متفاوتی دارد، که از میان رکود و رسوب مواجهه تجربی ادمی با خودش احتمال پدیدار شدنش اندک است.

بسوی حقیقت رفتن، مهارتی می خواهد که از بستر تعامل و به واسطه مطالعه ذهنهای دیگری طلوعش نزدیکتر می شود.

پی نوشت:این گرایش عجیبم به سخت نویسی، خودمم نمیدونم از کجاست؟

خواستم بگم که تنهایی خوبه اما نه همیشه